5 तां बी ये विधवा मिन्जो परेशान कराँ इ, इस खातर मांह तिसारा न्याय करी देणा किति येढ़ा नीं ओ भई सै बार-बार आईने मेरा जीणा हराम करी दो।”
पर तिने तिसाजो कोई जबाब नीं दित्या, इस खातर तिसरे चेले तिसले आये कने विनती करने लगे, “ये अहांरे पिच्छे चिल्लान्दी हुई आई राईं इसाजो दूर भेज।”
पर हऊँ तुहांजो ये दस्सां, भई तिस नीं उठणा कने नांई तुहांजो किछ देणा, पर जे तुहें मंगणे खातर बेशर्म बणीने बार-बार दरवाजा खड़कांदे रेहंगे, तां तिस जरूर उठणा कने जितना तुहांजो चाहिन्दा सै तिस तुहांजो देणा।
तिस नगरा च इक विधवा बी रैयां थी, सै जे तिसले आईने बार-बार तिसजो बोलदी रैयां थी, भई मेरा दुश्मण तिने जे मेरने बेन्याई करीने मेरा नुक्शान कित्या, तिस माहणुये जो सजा देईने तिसते मिन्जो बचा!
सै लोक जे अग्गे-अग्गे चलीरे थे, सै तिस्सो थिड़कणे लगे, चुप रै; पर सै होर बी जादा रड़ाणे लगया, “हे दाऊद रे पुत्र, माह पर दया कर!”
पर हऊँ अपणे शरीरा जो कष्ट देआं कने वशा च रखां, येढ़ा नीं हो भई होरीं जो प्रचार करीने हऊँ खुद ईनाम पाणे रे खातर निकम्मा नीं बणुँ।