तिस बगत यीशु अपणे चेलयां जो दसणे लगया, भई “मिन्जो यरूशलेम जाणा चाहिन्दा कने तित्थी यहूदी शास्त्रियां, बजुर्ग यहूदी नेतयां, कने मुखियायाजकां रे जरिये बड़ा दुख सहीने; मारया जाऊँ; फेरी तिज्जे दिन मूईरयां चा ते माह जिऊंदे हुई जाणा।”
यीशुये तिन्हाने गलाया, “क्या तुहें पवित्रशास्त्रा रा ये बचन नीं पढ़या: ‘राजमिस्त्रियें इक्की पत्थरा जो बेकार समझीने सटाईत्या था, पर वगत औणे पर पता लगया भई सैई पत्थर कुणे रा सबनीं ते खास पत्थर बणीग्या? येढ़ा परमेशरा रिया तरफा ते हुया, सै जे अहां रियां नज़राँ च त नोखा।’
फेरी यीशुये अपणे बारा चेलयां जो सौगी लेईने तिन्हाजो गलाया, “अहें यरूशलेम जाई रायें, कने जितणियां गल्लां जे माहणुये रे पुत्रा रे खातर भविष्यवक्तयां रे जरिये लिखी रियां सै सब पूरी हुणियां।
फेरी यीशुये गलाया, “काँह्भई माहणुये रे पुत्रा रे खातर ये जरूरी आ भई सै मता दुख सओ, कने बजुर्गां, मुखियायाजकां कने शास्त्रियां हऊँ घटिया समझीने मारी देणा, पर तिज्जे दिन मांज भीं ते ज्यून्दे हुई जाणा।”
येढ़ा इस खातर हुया भई यशायाह भविष्यवक्ते सै जे बोल्या था सै पूरा हो; “प्रभु, किन्हिये बी अहांरे सन्देशा पर विश्वास नीं कित्या, कने कोई नीं समझदा भई ये तेरी पराक्रमी सामर्थ इ?”