पर ताहली जे हऊँ यनि माहणुये रा पुत्र आया, सै जे आम लोकां साई खां-पीआं, पर लोक बोलां ये, ‘इस माहणुये जो देक्खा, ये पेटू कने पियक्कड़ आ; ये चुंगी लेणे औल़यां कने पापियां’ रा मित्र आ! पर माहणुये रे कम्मां ये सावित करना भई कुण बुद्धिमान आ।”
येढ़ा देखीने सै फरीसी तिने जे यीशुये जो नियून्दा देईने सद्दीरा था, अपणे मना च सोचणे लगया, “इसते त येढ़ा साबित हुआं भई ये यीशु कोई भविष्यवक्ता निआं। काँह्भई जे सच्ची जो सै परमेशरा री तरफा ते भेजीरा हुन्दा, तां येढ़ा जाणी लेन्दा भई ये केढ़ी जनाना इ सै जे इसने छोइराँ इ कने सै कितणी बड्डी पापिन इ।”
काँह्भई याकूब रिया तरफा ते भेज्जीरे किछ लोकां रे पुज्जणे ते पैहले पतरस अन्यजातियां ने सौगी खां पीं था। पर ताहली जे सै लोक आये तां खतना कित्तिरे लोकां रे डरा रे मारे सै पिच्छे हटिग्या कने तिन्हाते कनारा करने लगया।