16 तिस्सो इतणी जादा भूक्ख लगीरी थी भई तिन्हां फल़ियां जे सूर खां थे सै तिन्हाजो खाईने अपणा पेट भरना चाँह था, पर तिन्हां चते बी तिस्सो किछ नीं मिलदा था।
सै लोक जे परमेशरा रे सन्देशा जो सुणना नीं चाहन्दे तिस्सो मता सुणादे। जे तुहें येढ़ा करगे, तां ये पवित्र चीज़ कुत्तयां जो कने मोती सूराँ रे अग्गे सटणे साई हुणे भई सै सिर्फ तिन्हौं पैराँ हेठ रौंदणा कने पलटी ने तिन्हां तुहांरा नुक्शान करना।”
ताहली जे सै अपणे होशा च आया, तां सै अपणे मना च सोचणे लगया, मेरे पिता रे घरें इतणे जादा मजदूर ये तिन्हांजो जे खाणे जो इतणी जादा रोटी मिलांई भई सै खाईने बी नीं मुकदी! पर इथी मेरे इतणे बुरे हाल ये भई हऊँ भुक्खा मरने लगीरा!