20 इक्की होरी गलाया, मेरा नया-नया ब्याह हुईरा इस खातर हऊँ नीं आई सकदा।
दुज्जे गलाया, ‘मैं हुण पांज्ज जोड़ियां बैलां री खरीदी, कने हऊँ तिन्हाजो परखणे जाया राँ; हऊँ तेरने विनती कराँ, मेरिया तरफा ते माफी मंग्गी लेआं।’
सै नोकर मुड़ीने अपणे मालका ले आया कने सै जे किछ लोकें गलाया था सै सारी गल्लां तिसजो दस्सी। तिने मालके गुस्से च आई ने गलाया, ‘नगरा रे बज़ाराँ कने गल़ियां च इकदम जाईने गरीबां, टुण्डयां, लंगड़यां कने अन्हेयां जो सद्दीने लीऔ।’
पर ब्याही रे माहणु संसारा रियां गल्लां री चिन्ता च रैआं भई सै अपणिया जनाना जो कियां प्रसन्न करिये,