फेरी यीशुये नियून्दा देणे औल़े जो गलाया, “ताहली जे तू दिना जो या राति जो कोई धाम रखो, तां अपणे मित्राँ, भाईयां, रिस्तेदाराँ या फेरी अमीर पड़ेसियां जो नीं सदयां, काँह्भई बदले च तिन्हां तिज्जो धाम्मा पर सद्दणा कने तेरा उधार बदला हुई जाणा।
हऊँ तुहांजो बोल्लां, भई सै दुज्जा नीं; पर येई पापी माहणु परमेशरा रे सामणे धर्मी ठैहरया, कने अपणे घरा जो वापस गया; पर फरीसिये सौगी येढ़ा नीं हुया, काँह्भई सै जे कोई अप्पूँजो महान समझगा, तिसजो परमेशरा नम्र बनाणा, पर सै जे कोई अप्पूँजो नम्र बणांगा, तिस्सो परमेशरा आदर देणा।”
बुरियां इच्छां रा डटी ने मुकाबला करने रे खातर सै जादा ते जादा अनुग्रह देआं; तियां जे भई पवित्र शस्त्र बोलां, “परमेशर घमण्डियां रा बरोध कराँ, पर नम्र लोकां पर किरपा कराँ।”