तिने गलाया, हाँ, ‘मांह ये काम्म करना! मांह अनाजा रे इन्हां भण्डाराँ जो तोड़ीने बड्डे भण्डार बणांगा तांई मेरले सारा अनाज कने सारिया सम्पत्तिया जो रखणे खातर काफी जगह हूणी।
“इस खातर अपणे बारे च सावधान हुई जावा! किति येढ़ा नीं हो भई मौज मस्ती, नशा कने इस संसारा रे फिक्रां ते तुहांरा मन व्यस्त हुईजो, कने माहणुये रे पुत्रा रा दिन अचानक तुहां पर इयां आईजो ताहली जे तुहौं तिसरी आशा नीं हो, तियां जे फन्दा इकदम पशुये जो फसाई लेआं।
जे हऊँ सिर्फ माहणुये रिया आशा रिया वजह ने इफिसुस च अपणे बरोधियां ने जंगली जानबराँ साई लड़या, तां मिन्जो क्या फायदा हुया? जे मुड़दे जिऊंदा नीं कित्ते जांगे, तियां जे लोक कई बार बोलां ये “तां औआ, खाईये-पीये, काँह्भई काल्ल त मरी जाणा।”
अन्त च परमेशरा तिन्हांरा नाश करना, सै लोक सिर्फ अपणी शारीरिक इच्छां जो पूरा करने रे खातर जीआं ये, कने सै अपणी बेशर्म गल्लां पर घमण्ड कराँ ये कने संसारा रिया चीजां पर मन लाई रखां ये।
इस संसारा रे अमीर लोकां जो हुक्म देओ भई सै घमण्डी नीं हो कने सै धना पर आशा नीं रखो सै जे किछ वगता रे खातर आ, पर सै परमेशरा पर आशा रखो सै जे अहांरे सुखा खातर सब किछ ईमानदारिया ने अहांजो देआं।
तुहें इसा धरतिया पर अपणी हर इक इच्छा पूरा करने कने विलासिता च अपणी जिन्दगी गवाईती; तुहें खुद अप्पूँजो बध कित्ते जाणे रे दिना रे खातर पाल़ी-पोसीने जानबरा साई मोटा तगड़ा करी लरा।
काँह्भई तुहें पैहले अन्यजातियां रे लोकां साई इन्हां बुरियां इच्छां जो पूरा करने च काफी वगत गवाई चुक्कीरे। तियां जे ऐस-प्रस्ती करना, काम्म-वासना च डुव्वीरे रैहणा, पियक्कड़पन, रंगरलियां मनाणा, शराब पीने मौज करनी कने तुहें मूर्तियां री पूजा बी कित्ती तिसते जे परमेशर नफरत कराँ।