44 “तुहांजो बौहत भयानक सजा मिलणी! काँह्भई तुहें खेतां च दबोईरी तिन्हां कब्राँ साई ये, तिन्हां पर जे लोक अनजाणे च चलां ये कने नीं जाणदे भई तिन्हां कब्राँ च कितणी सड़ी रियां चिज़ां इयां।”
सै सारयां ब्यूआं च सब्बींते छोट्टा त हुआं पर ताहली जे बधां तां सारे साग पत्तयां ते बड्डा हुई जां; कने सै येढ़ा डाल़ बणी जां भई अम्बरा रे पंछी आईने तिसरियां डाल़ियां पर शरण लैं।”
फेरी पौलुसे तिसने गलाया, “हे कपटी, परमेशरा तिज्जो मारना। तू व्यवस्था रे मुजब मेरा न्याय करने जो बैठिरा, कने तू व्यवस्था ते बाहर मिन्जो मारने रा हुक्म देआं?”