30 स्वर्गदूते तिसाजो गलाया, “मरियम तू डरदी मत, काँह्भई परमेशर तेरते बौहत खुश आ।
यीशुये फौरन तिन्हांने गल्ल करदे हुये गलाया, “हौंसला रखा! ये हऊँ आ, मता डरदे!”
स्वर्गदूते जनानां ने गलाया, “डरदियां मता, हऊँ जाणाँ भई तुहें यीशुये जो टोल़ी राँईयां सै जे क्रूसा पर चढ़ाया गैईरा।
पर तिने स्वर्गदूते जकर्याह ने गलाया, “जकर्याह डरदा मत, इक पुत्र पाणे रे खातर तैं सै जे प्राथना परमेशरा ने कित्ती री, सै तेरी प्राथना परमेशरे सुणीलरी; कने तेरी जनाना इलिशिबा ते तिज्जो इक पुत्र जमणा! कने तू तिस पुत्रा रा नौं यूहन्ना रखयां।
“इस खातर भेडां साई भोल़े-भाल़े, मेरे छोट्टे झुण्डा! मता घबरान्दे, काँह्भई तुहांजो स्वार्गा रा राज देणे च पिता परमेशरा जो बड़ा नन्द औआं।
“हे पौलुस, ‘मत डर! तेरा बादशाह कैसरा रे सामणे खड़ा हूणा जरूरी आ, देख, परमेशरे सब्बीं जो सै जे तेरे सौगी यात्रा कराँ ये, तिन्हांजो बचाईरा।’
इन्हां सारयां जो ध्याना च रखदे हुये, अहें ये बोल्ली सक्कां ये भई जे परमेशर अहां सौगी आ, तां कोई अहांजो हराई नीं सकदा।
इस खातर अहें निडर हुईने बोलां ये, “प्रभु मेरा मदद करने औल़ा, मांह नीं डरना; माहणु मेरा क्या करी सक्कां?”