सै यीशुये पर इल्जाम लगाणे लगे, “ये माहणु अहांरे लोकां जो बहकाणे लगीरा, ये तिन्हारे राजे कैसरा जो कर देणे ते मना कराँ! कने ये येढ़ा दावा कराँ भई हऊँ मसीह आ, कने अप्पूँजो इक राजा बोलदे हुये सुणया।”
फेरी यीशुये मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये जोरा ने गलाया, “तुहें मिन्जो जाणाँ ये, कने ये बी जाणाँ ये भई हऊँ कित्तिरा। हऊँ त अपणिया मर्जिया ते नीं आईरा, पर मिन्जो भेजणे औल़ा सच्चा, तिस्सो तुहें नीं जाणदे।
यीशुये तिन्हांजो जबाब दित्या, भई “जे हऊँ अपणी गवाही अप्पूँ देआं, तां बी मेरी गवाही ठीक इ, काँह्भई हऊँ जाणाँ भई हऊँ किति ते आईरा कने किति जो जां? पर तुहें लोक ये नीं जाणदे भई हऊँ किति ते आईरा कने किति जो जां।
फेरी यहूदी अगबेयां तिस माहणुये जो दुज्जी बार भीं ते सद्दया सै जे अन्हा था, कने गलाया, “सच्च बोल, तू जे ठीक हुया तां तू परमेशरा री स्तुति कर। अहें त जाणाँ ये भई सै माहणु पापी आ।”
“तिस मूसा जो जे तिने येढ़ा बोलीने नां करी ती थी, ‘तिज्जो किने अहां पर हाकम कने न्यायी बणाईरा?’ तिस्सो इ परमेशरे राजपाल कने छुड़ाणे औल़ा बणाईने, तिस स्वर्गदूता रे जरिये तिने जे झाड़िया च दर्शण दित्या था, भेज्या।
इन्हां दिनां रे आखिर च परमेशरे अहांने अपणे पुत्रा रे जरिये गल्लां कित्तियां, तिसजो जे परमेशरे सारियां चिज़ां रा बारस बणाया कने तिसरे जरिये जे परमेशरे सारे संसारा जो रचीरी।