कने दो अन्हे, सै जे सड़का रे कण्डे बैठिरे थे, ताहली जे तिन्हे सुणया भई यीशु तिन्नी चियें जाई करां, सै रड़ाये कने बोलणे लगे, “प्रभु, दाऊद रे वंशज, अहां पर दया कर।”
तिसा भीड़ा च येढ़ि जनाना थी तिसाजो जे बारा साल्लां ते खून बैहणे री बमारी थी। तिसा जनाना ले सै जे किछ था सै सारा तिसे बैदां ले जाईने खर्ची दितिरा था, तां बी किसी ते ठीक नीं हुई थी।
तां जे तिन्हें निवासियें सप्पा जो तिसरे हत्था ने लटकोई रा देख्या, तां अप्पूँ चियें गलाया, “सचमुच ये माहणु हत्यारा हुँगा भई समुद्रा ते तां बची गया, तां बी अहांरी देबिये पौलुसा जो ज्यूंदा रैहणे नीं दित्या।”