9 ताहली जे लोकें येढ़ा सुणया तां तित्थी ते बड्डयां ते लेईने छोटयां तक, हौल़यां-हौल़यां इक-इक करीने खिसकणे लगे, कने यीशु कल्हा रैहीग्या, कने सै जनाना बी ऊत्थी बिच खढ़ी रैई।
ताहली जे तिने येढ़ा गलाया तां यीशुये रा बरोध करने औल़े सारे लोक शर्मिन्दा हुईगे, कने सारी भीड़ तिसरे महान कम्मां जो देखीने खुशी मनाणे लगी।
यीशु सिधा हुईने खढ़या कने तिसाजो गलाया, “नारी, सै सब जणे कितो गये? क्या तिज्जो किन्हिये सजा देणे रा हुक्म नीं दित्या?”
फेरी यीशुये भीं लोकां ने गलाया, “संसारा री जोति हऊँ आ; सै जे मेरे पिच्छे चलगा कदीं अन्धेरे च नीं रैहन्गा, पर तिस सै जोति पाणी सै जे अनन्त जीवन देईं।”
कने अगले दिन तड़के इ सै फेरी मन्दरा रे अंगणा च आया; बौहत लोक तिसलौ आये कने सै बैठीने तिन्हौं उपदेश देणे लगया।
फेरी यहूदी शास्त्री कने फरीसी व्यभिचार करदी हुई इक्की जनानां जो पकड़ीने ली आये, कने तिसाजो लोकां रे बिच खड़ा करीने यीशुये ने गलाया,
कने सै फेरी भीं ते थल्ले खौ झुकीने धरतिया पर लिखणे लगया।
सै व्यवस्था रियां गल्लां जो अपणे-अपणे मनां च लिखी रियां दस्सां ये कने तिन्हांरी अन्तरात्मा (विवेक) बी इसा गल्ला री गवाही देईं, कने तिन्हारा सोच-बचार अप्पूँ बाटियें तिन्हांजो दोष लगां; या तिन्हांजो निर्दोष बणां।
तू त बोल्लां, “व्यभिचार नीं करना,” क्या तू व्यभिचार कराँ? तू त मूर्तियां ते नफरत कराँ, फेरी क्या अप्पूँ इ मन्दरा जो लुट्टां?
काँह्भई परमेशर अहांरे मना ते बड्डा, कने सै सब किछ जाणाँ।