“तैं तिन्हां लोकां जो जे संसारा चते चुणीने मिन्जो दित्या, तिन्हांजो मैं तेरे बारे च दस्या। सै सारे तेरे थे पर तैं सै लोक मिन्जो देईते, कने तिन्हें तेरे उपदेशा रा पालन कित्या।
फेरी यहूदी अगबेयां तिस माहणुये जो दुज्जी बार भीं ते सद्दया सै जे अन्हा था, कने गलाया, “सच्च बोल, तू जे ठीक हुया तां तू परमेशरा री स्तुति कर। अहें त जाणाँ ये भई सै माहणु पापी आ।”
ये सारे लोक तिन्हेंजे परमेशरा पर विश्वासा कित्या कने परमेशरा रे जरिये वायदा कित्ती रियां चीजां जो बगैर पाये मरीगे। पर सै दूरा तेई देखीने खुश हुये कने ये बी समझीगे भई अहें धरतिया पर परदेशी कने अंजाण ये।
पर अहें यीशुये जो देक्खां ये, सै जे स्वर्गदूतां ते किछ इ वगता रे खातर घट कित्या गया था, ताकि परमेशरा रे अनुग्रह रे जरिये सै सब्बीं रे खातर मरी सक्को। कने काँह्भई तिने दुख सैया कने मरया, तां हुण अहें जाणाँ ये भई सै महिमामय आ कने आदर कित्या गईरा।