हूणा ते बाद हऊँ तुहांजो दास नीं बोलदा; काँह्भई दास नीं जाणदा भई तिन्हांरा मालक क्या-क्या करया राँ, पर हऊँ तुहांजो दोस्त बोलां, काँह्भई मैं तुहांजो सारियां गल्लां बातां दस्सी रियां, सै जे मैं अपणे पिता ते सुणी रियां।
काँह्भई मैं तिन्हांजो सैई सन्देश दित्या सै जे तुहें मिन्जो दित्तिरा था, कने सै तिस्सो ग्रहण करीने सच्चीजो ये जाणीगे भई हऊँ तेरे लाते आईरा। कने तिन्हें ये विश्वास कित्या भई तैंई मिन्जो भेज्जिरा।
यीशुये जबाब दित्या, “मैं सदा लोकां च रईने सारयां ने खुल्लेआम गल्ल-बात किति; मैं यहूदी सभा घराँ कने मन्दरा च तित्थी जे सारे लोक कट्ठे हुआं ये, सदा उपदेश दित्या। मैं कदीं बी लुखी-छिपिने किछ नीं गलाया।
हऊँ तुहांजो सच्च बोलां, भई अहें सै जे जाणाँ ए सैई बोलां ए, कने अहें सै जे देक्खीरा तिसरी ही गवाही दें, कने सै जे अहें बोलां ए तिस पर तुहें विश्वास नीं करदे।
फेरी यीशुये मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये जोरा ने गलाया, “तुहें मिन्जो जाणाँ ये, कने ये बी जाणाँ ये भई हऊँ कित्तिरा। हऊँ त अपणिया मर्जिया ते नीं आईरा, पर मिन्जो भेजणे औल़ा सच्चा, तिस्सो तुहें नीं जाणदे।