41 होरसी गलाया, “ये मसीह आ।” पर किन्हिये गलाया, “कां? क्या मसीहे गलील प्रदेशा ते औणा?
तिने पैहले अपणे सके भाईये शमौना ने मिल़िने तिसजो गलाया, “भाई अहांजो मसीह, मिलीग्या।”
फेरी नतनएले तिसते पुच्छया, “क्या कोई खरी चीज़ नासरत ते बी निकल़ी सक्कां इ?” फिलिप्पुसे तिसने गलाया, “जाईने देक्खी लें।”
नतनएले तिसजो जबाब दित्या, “गुरू, तू परमेशरा रा पुत्र आ, तू इस्राएल रा राजा।”
जनाने तिसने गलाया, “हऊँ जाणाँ इ भई मसीह सै जे परमेशरा रा अभिषिक्त माहणु कहलाया जां, औणे औल़ा; ताहली जे सै औंगा, तां तिस अहां जो सारियां गल्लां दसणियां।”
“आईने, इक्की येढ़े माहणुये जो देक्खा, तिने मेरे बारे च बौहत सारियां गल्लां दस्सीत्या सै जे मैं किति रियां थी। किति येई मसीह त निआं?”
तिन्हे तिसा जनाना ने गलाया, “हुण अहें सिर्फ तेरे बोलणे तेई विश्वास नीं करदे; काँह्भई अहें अप्पूँ इ तिस्सो सुणील्या कने हुण अहें ये जाणीगे भई सच्ची जो येई हाया सै जे संसारा रा छुटकारा करने औल़ा।”
कने अहें तूह पर विश्वास कित्या कने ये जाणीगे भई परमेशरा रा पवित्र पुत्र तूई हाया।”
खैर अहें त इसजो जाणाँ ये भई ये माहणु किति ते आईरा; पर ताहली जे सच्चे मसीह औंणा, तां किसी जो बी पता नीं चलना भई सै कितिते आया।”
फेरी भीं भीड़ा चते बौहत लोकें तिस पर विश्वास कित्या कने बोलणे लगे, “मसीहे ताहली जे औणा तां तिस क्या इसते बी जादा चमत्कारी नशाण दसणे सै जे इने दस्से?”
तिन्हे तिसजो जबाब दित्या, “क्या तू बी गलीली आ? पवित्रशास्त्रा जो पढ़, तां तिज्जो पता चलना भई गलील प्रदेशा ते कदीं कोई भविष्यवक्ता नीं औणा।”