फेरी यीशुये परमेशरा रे मन्दरा च जाईने तिन्हां सारयां जो, सै जे तित्थी लेण-देण करी रां थे, बाहर कड्डित्या, कने पैसयां जो बदलने औल़यां री चौकियां मुन्धियां करी ती कने कबूतर बेचणे औल़यां रे आसण पलटीते;
तिस बगत यीशुये भीड़ा जो गलाया, “तुहें मिन्जो पकड़ने तलवारां कने डन्डयां लेईने इयां आये तियां जे किसी चोरा जो पकड़ने आईरे? हऊँ हर रोज मन्दरा च बैठीने उपदेश देआं था, पर ताहली तुहें हऊँ काँह नीं पकड़या।
यीशुये जबाब दित्या, “मैं सदा लोकां च रईने सारयां ने खुल्लेआम गल्ल-बात किति; मैं यहूदी सभा घराँ कने मन्दरा च तित्थी जे सारे लोक कट्ठे हुआं ये, सदा उपदेश दित्या। मैं कदीं बी लुखी-छिपिने किछ नीं गलाया।
इन्हां गल्लां ते बाद सै माहणु यीशुये जो मन्दरा च मिलया कने तिस्सो गलाया, “देख, हुण तू त ठीक हुईग्या; इस खातर दोबारा पाप देक्खां करदा, नैत किति येढ़ा नीं ओ भई कोई इसते बड्डी मुश्कल तूह पर आई जाओ।”
फेरी यीशुये मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये जोरा ने गलाया, “तुहें मिन्जो जाणाँ ये, कने ये बी जाणाँ ये भई हऊँ कित्तिरा। हऊँ त अपणिया मर्जिया ते नीं आईरा, पर मिन्जो भेजणे औल़ा सच्चा, तिस्सो तुहें नीं जाणदे।
ये गल्लां तिने मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये भण्डार घरा च बोल्ली, कने किन्हिये बी तिस्सो नीं पकड़या, काँह्भई तिसरे दुख सैहणे कने मरने रा बगत हल्तियें नीं आईरा था।