हुण मांह इस संसारा च नीं रैहणा, पर सै संसारा ची रैहणे, कने पवित्र पिता, हऊँ तेरे लौ आया रां, तू अपणिया सामर्था ने तिन्हांरी हिफाजत कर, तिसते जे सै इक हुईजो तियां जे अहें इक ये।
तिसा रोटिया खातर मेहणत नीं करा सै जे सड़ी जाईं, पर तिसा खातर मेहणत करा सै जे अनन्त जीवन देआं, सै जे माहणुये रे पुत्रा यनि मांह तुहांजो देणी; काँह्भई पिता यनि परमेशरे मिन्जो इ अधिकार दित्तिरा।”
कने तिन्हे बोल्या, क्या ये सैई यीशु निआं, सै जे यूसुफा रा पुत्र आ, तिसरे पिता कने माता जो जे अहें जाणाँ ये? तां सै हुण कियां बोलां, भई हऊँ स्वर्गा ते आईरा?
ये गल्ल बोलणे ते बाद, ताहली जे चेले देख्या राँ थे तां परमेशर यीशुये जो चक्कीने स्वर्गा खौ लेईग्या, कने बद्दल़ें यीशुये जो तिन्हांरियां नज़राँ ते लुकोईत्या।