ये जनाना त अब्राहमा रे कुल़ा तेई तिसौ जे शैताने ठारां साल्लां रे लम्बे बगता ते बन्हीने रखीरा था, क्या इसाजो तिसते छडवाणा यहूदियां रे विस्राम रे दिन जरूरी नीं था?”
तिसा भीड़ा च येढ़ि जनाना थी तिसाजो जे बारा साल्लां ते खून बैहणे री बमारी थी। तिसा जनाना ले सै जे किछ था सै सारा तिसे बैदां ले जाईने खर्ची दितिरा था, तां बी किसी ते ठीक नीं हुई थी।
इन्हां गल्लां ते बाद सै माहणु यीशुये जो मन्दरा च मिलया कने तिस्सो गलाया, “देख, हुण तू त ठीक हुईग्या; इस खातर दोबारा पाप देक्खां करदा, नैत किति येढ़ा नीं ओ भई कोई इसते बड्डी मुश्कल तूह पर आई जाओ।”
काँह्भई इक येढ़ा बगत हुआं था ताहली जे परमेशरा रे स्वर्गदूत कुण्डा च आईने पाणिये जो हिलां थे। पाणिये रे हिल्दे इ पैहले सै जे कोई कुण्डा च उतराँ, सै अपणियां सारियां बमारियां ते ठीक हुई जां था, चाये तिसरी कोई बी बमारी काँह नीं ओ।
ताहली जे यीशुये तिस्सो देख्या कने तिसरे बारे च सारा हाल जाणीने भई ये कईयां साल्लां ते इसा हालता च पैईरा, तां तिने तिसते पुच्छया, “क्या तू ठीक हूणा चाँह?”
पर अहें ये नीं जाणदे भई हुण ये कियां देक्खां? कने न त ये जाणाँ ये भई किने इस रियां आक्खीं च जोत पाई। इसते इ पुछी लवा; ये बड़ा सयाणा हुईगरा; अपणे बारे च ये खुद बोल्ली सक्कां।”
कने लोक इक्की जन्मा रे लंगड़े माहणुये जो लयाया राँ थे। सै तिस्सो हर रोज़ मन्दरा रे तिस दरवाजे पर तिस्सो जे सुन्दर बोलां ये, बठाल़ी देयां थे भई सै मन्दरा च जाणे औल़यां ते भिख मंग्गो।