41 हऊँ माहणुआं ते आदर नीं चाहन्दा।
काँह्भई तिन्हांजो परमेशरा रे आदरा रे बजाय माहणुआं रा आदर करना जादा प्यारा लगां था।
पर हऊँ अपणे बारे च माहणुआ री गवाही नीं चाहन्दा; तां बी ये गल्लां हऊँ इस खातर बोलां भई तुहांरा छुटकारा हुई सक्को।
फेरी भीं तुहें अनन्त जीवन पाणे खातर मेरले नीं औणा चाहन्दे।
पर हऊँ तुहांजो जाणाँ भई तुहांरे अन्दर परमेशरा रा प्यार निआं।
तुहें माह पर विश्वास नीं करी सक्कां ये, काँह्भई तुहें त अप्पूँ बाटियें इक दुज्जे ते आदर लेणा पसन्द कराँ ये, कने तुहें इकमात्र परमेशरा ते तारीफ पाणे री कोशिश नीं करदे।
यीशु ये जाणिग्या भई ये मिन्जो राजा बनाणे खातर आई ने पकड़ना चाँये, इस खातर सै कल्हा इ पहाड़ा पर चलीया।
सै जे अपणिया तरफा ते बोलां, सै अपणी बडयाई करवाणा चाँह; पर सै जे अपणे भेजणे औल़े री बडयाई चांह सैई सच्चा माहणु आ, कने तिसच कोई खोट निआं।
हऊँ अपणे खातर आदर नीं चांह; इक हाया सै जे मिन्जो आदर देणा चांह, कने सै न्यायी बी आ सै जे न्याय कराँ।
यीशुये जबाब दित्या, “जे हऊँ अप्पूँ अपणी प्रशंसा करूँ, तां मेरी सै प्रशंसा किछ मनी; पर मेरी प्रशंसा करने औल़ा मेरा पिता, तिस्सो जे तुहें बोल्लां ये भई सै अहांरा परमेशर आ।
कने अहें मसीह रे प्रेरित हुणे रिया वजह ने तुहां पर बोझ पाई सक्कां थे, फेरी बी अहें माहणुआं ते आदर नीं चाहन्दे थे, कने न तुहांते, न किसी होरी ते।
परमेशरे तुहें इस खातर सद्दीरे, काँह्भई मसीहे बी तुहांरे खातर दुख सैईरा कने अहांरे खातर इक उदाहरण बणीगरे, ताकि तुहां बी येढ़ा दुख सैहणा तियां जे तिने दुख सैया।
ताहली जे यीशु मसीहे परमेशर पिता ते आदर कने महिमा पाई, तां अहें पवित्र पहाड़ा पर तिस सौगी थे। तिस वगत परमेशरा ते सै जे सब्बीं ते महान आ ये अवाज़ आई, “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ खुश आ।” अहें खुद इसा अवाज़ा जो स्वर्गा ते औन्दे हुये सुणया।