46 फेरी सै भीं ते गलील रे काना नगरा च गया, तित्थी जे तिने पाणिये जो दाखरस बणाया था। इस बार तित्थी राजे रा इक कर्मचारी था तिसरा मुण्डु जे कफरनहूम नगरा च बमार था।
यीशु तिन्हां लोकां जो ताहली जे ये गल्लां बोल्या इ कराँ था, भई यहूदियां रा इक मुखिया तिसले आया कने तिसले झुकीने विनती करदे हुये गलाया, “मेरी कुड़ी येब्बां इ मरी! तू चल्लीने जे तिसा पर अपणा हात्थ रखी दो, तां सै भीं ते ज्यून्दी हुई जाणी।”
फेरी यीशुये तिन्हाजो गलाया, “शायद तुहां मेरे ऊपर ये कहावत जरूर बोलणी, भई बैद अप्पूँजो ठीक कर! कने जो किछ अहें सुणया भई जिस तरिके ने जे तैं कफरनहूम नगरा च सामर्था रे काम्म कित्ते, तिस तरिके ने येत्थी अपणे नगरा च काँह नीं करदा?
शमौन पतरस, थोमा यनि दिदुमुस (तिस्सो जे जुड़वा बोलां ये), गलील जिले रे काना गाँवां रा नतनएल, कने जब्दिये रे दोन्नों पुत्र कने यीशुये रे चेलयां चते दो होर चेले तित्थी नदिया रे कनारे पर कट्ठे थे।