28 फेरी सै जनाना अपणा घड़ा तिसा जगह छड्डिने गाँवां जो बापस चलीगी, कने लोकां ने बोलणे लगी,
सै जनानां डर कने खुशिया ने भरीगियां कने कब्रा ते मुड़ीने तिसरयां चेलयां जो खुशखबरी देणे खातर दौड़ी गियां।
फेरी सै इकदम खड़ीगे कने वापस यरूशलेम जो चलीपे। तित्थी जे ग्यारा चेले कने होर लोक कट्ठे हुईरे थे।
कने कब्रा ते वापस आईने तिन्हां ग्याराँ जो कने होरीं सब्बीं जो ये सारी गल्लां दस्सियां।
इतणे च तिसरे चेले आई पुज्जे, कने तिन्हांजो ये देखीने सच्ची जो बौहत हैरानी हुई भई सै इक जनाना ने गल्ल-बात करी रां; पर किन्हिये बी तिसते किछ नीं पुच्छया, भई “तू क्या चाँह यनि किस खातर इसाने गलाईरां?”
“आईने, इक्की येढ़े माहणुये जो देक्खा, तिने मेरे बारे च बौहत सारियां गल्लां दस्सीत्या सै जे मैं किति रियां थी। किति येई मसीह त निआं?”
इतणे वगता च इक सामरी जनाना पाणी भरने आई। यीशुये तिसाजो गलाया, “मिन्जो पीणे जो किछ पाणी दे।”