निकुदेमुसे तिसजो गलाया, “तां जे इक माहणु बुढा हुई जां, तां फेरी तिसरा जमणा कियां हुई सक्कां? क्या सै फेरी भीं अपणिया मौआ रे पेट्टा च जाईने दुज्जी बार जन्म लेई सक्कां?”
पर सै जे कोई तिस पाणिये जो पींगे, सै जे माह तिस्सो देणा, तिस फेरी कदीं प्यासे नीं रैहणां; बल्कि सै पाणी जे हऊँ तिस्सो देंगा, सै तिसच इक पाणिये रा सोता बणी जाणा सै जे तिस्सो अनन्त जीवन देंगा।”
पर तिस माहणुये ले जे पवित्र आत्मा नींआ सै परमेशरा रे आत्मा रियां गल्लां ग्रहण नीं करदा, काँह्भई सै तिसरियां नज़राँ च मूर्खता रियां गल्लां इयां, कने सै तिन्हांजो नीं जाणी सक्कां, काँह्भई तिन्हांरी परख आत्मिक रितिया ने हुआं इ।