“मेरे पिता सारा किछ मिन्जो सौंपीरा; कने हकीकत च पिता ते इलावा कोई बी पुत्रा जो नीं जाणदा; कने कोई बी पुत्रा रे इलावा पिता जो नीं जाणदा; तिसरे खातर जे पुत्रे पिता जो प्रगट करना चाहया।
सै हल्तियें गल्ल करयां इ कराँ था भई इक चमकदे हुये बद्दल़े सै ढक्कीले, कने बद्दल़ा चते अकाशवाणी हुई : भई “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ बड़ा खुश आ: इसरी सुणा।”
फेरी यीशुये अपणे चेलयां ने गलाया, “मेरे पिता सारा अधिकार मिन्जो देई दित्तिरा; कने कोई नीं जाणदा भई पुत्र कुण आ, सिर्फ पिता जाणां भई पिता कुण आ ये बी कोई नीं जाणदा; सिर्फ पुत्र जाणा भई पिता कुण आ, कने माहणु पिता परमेशरा जो तांई जाणी सक्कां ये ताहली जे पुत्र तिन्हां पर पिता जो परगट करना चाये।”
मांह तिन्हां च रैहणा कने तू मांह च, भई सै पूरे तरीके ने इक हुईजो, तिसते जे संसारा जो ये पता लगी जो, भई मिन्जो तैंइ भेज्या, कने तुहें तिन्हांने बी तेढ़ा इ प्यार कित्या, तेढ़ा जे तैं माहने कित्या।”
मैं तिन्हांजो दस्या भई तू कुण आ, कने मांह लगातार दसदे रैहणा, ताकि जिस तरिके ने तैं मेरने प्यार कित्या, तियां इ सै दुज्यां जो प्यार करी सक्को, कने हऊँ बी तिन्हांच बणीरा रऊँ।”
काँह्भई “परमेशरे सब किछ मसीह रे अधिकारा च करित्या।” ताहली जे सै बोलां भई “सब किछ” तिसरे अधीन करी दित्या गईरा, तां ये स्पष्ट आ भई इसच परमेशर शामिल नींआ तिने जे सब किछ मसीह रे अधीन करित्या।
इन्हां दिनां रे आखिर च परमेशरे अहांने अपणे पुत्रा रे जरिये गल्लां कित्तियां, तिसजो जे परमेशरे सारियां चिज़ां रा बारस बणाया कने तिसरे जरिये जे परमेशरे सारे संसारा जो रचीरी।