हूणा ते बाद हऊँ तुहांजो दास नीं बोलदा; काँह्भई दास नीं जाणदा भई तिन्हांरा मालक क्या-क्या करया राँ, पर हऊँ तुहांजो दोस्त बोलां, काँह्भई मैं तुहांजो सारियां गल्लां बातां दस्सी रियां, सै जे मैं अपणे पिता ते सुणी रियां।
पिलातुसे तिस्सो गलाया, तां क्या तू राजा? यीशुये जबाब दित्या, “तू बोलां भई हऊँ राजा। हऊँ इस खातर पैदा हुईने संसारा च आया भई सच्चाईया रे बारे च सखाई सक्कूँ। सै माहणु जे सच्चाईया ने प्यार रक्खां ये सै मेरा बचन सुणां ये।”
हऊँ तुहांजो सच्च बोलां, भई अहें सै जे जाणाँ ए सैई बोलां ए, कने अहें सै जे देक्खीरा तिसरी ही गवाही दें, कने सै जे अहें बोलां ए तिस पर तुहें विश्वास नीं करदे।
इस खातर यूहन्ने रे चेले तिसले आये कने गलाया, “गुरू जी, सै माहणु जे यरदन नदिया रे पार तुहां सौगी था, कने तिसरे बारे च जे तुहें गल्ल कित्ती थी, सै माहणु बपतिस्मा देआं, कने हर इक माहणु तिसलौ बपतिस्मा लेणे जाया रां।”