दस्सा यूहन्ने जो बपतिस्मा किति ते मिलया? परमेशरा ते या माहणुये ते?” सै अप्पूँ चियें गल्ल बात करदे हुये गलाणे लगे, “जे अहें बोलां ये ‘परमेशरा ते’ तां इस अहांते पुछणा ‘फेरी तुहें तिस पर विश्वास काँह नीं करदे?’
तिने इक्की जो सोने रे सिक्कयां ने भरी रियां पांज्ज थैलियां दित्ति, तिन्हां चते इक थैली (पन्द्रह साल्लां रिया मजदूरिया ते जादा), दुज्जे जो दो, कने तिज्जे जो इक; सै हर इक्की जो तिन्हांरी काबलियता रे मुतावक कमाई करने जो देईने खुद परदेशा जो चलिग्या।
ये तिस माहणुये साई आ, सै जे अपणे घरा ते दूर किति यात्रा पर जाया रा था, जाणे ते पैहले सै अपणे दास्सां ने बोलां भई घरा रा सारा प्रवन्ध तुहांजो करना चाहिन्दा। सै हर इक्की जो दस्सां भई तिस्सो क्या करना चाहिन्दा। फेरी सै द्वारपाला जो अपणिया वापसिया रे खातर त्यार रैहणे जो बोलां।”
तां फेरी तिसरे अनुग्रह रे मुतावक अहांजो लग-लग बरदान मिलीरे, अहें तिन्हांरा इस्तेमाल करिये, जे किसी जो भविष्यवाणिया रा बरदान मिलीरा, तां सै अपणे विश्वासा रे मुतावक भविष्यवाणी करे;
पर हऊँ जो किछ बी आ, परमेशरा रे अनुग्रह तेआ। कने तिसरा अनुग्रह सै जे माह पर हुआ, सै बेकार नीं हुया पर मैं तिन्हां सब्बीं प्रेरितां ते बधीने मेहणत बी कित्तिरी; तां बी ये मेरिया तरफा ते नीं हुआ; पर परमेशरा रे अनुग्रह ते सै जे मांह पर था।
तां फेरी पौलुस कुण आ? कने अपुल्लोस कुण आ? अहें सिर्फ परमेशरा रे सेवक ये तिन्हांरे जरिये जे तुहें विश्वास कित्या, तियां जे हर इक्की प्रभये रे जरिये सौंपी रिया जिम्मेवारिया जो निभाया।
काँह्भई किसी माहणुये तुहौं दुज्यां ते जादा खास नीं बणाया कने सै किछ जे तेरले आ सै तिज्जो परमेशरे दित्तिरा। कने तंजे तिज्जो मिलीरा, तां अपणे बारे च घमण्ड करना तेरे खातर ठीक नींआ।
हऊँ पौलुस, तुहांजो ये चिट्ठी लिखां कने हऊँ इक प्रेरित आ। हऊँ न माहणुआं रिया तरफा ते कने न माहणुआं रे जरिये चुणीरा, बल्कि यीशु मसीह कने परमेशर पिता रे जरिये चुणया गईरा, तिने जे मसीह यीशुये जो मूईरयां चते जिऊंदा कित्या।
हऊँ, पौलुस परमेशरा रिया इच्छा रे जरिये यीशु मसीह रा प्रेरित आ। हऊँ ये चिट्ठी इफिसुस नगरा च रैहणे औल़े पवित्र लोकां कने यीशु मसीह रे सच्चे विश्वासियां जो लिखिराँ।