परमेशरा जो किने बी कदीं नीं देख्या, इकलौता पुत्र सै जे मसीह यीशु आ, तिसरा जे पिता ने बड़ा गैहरा रिश्ता, तिने इ अपणे पिता जो अहां सब्बीं पर परगट कित्या।
ताहली जे हऊँ तुहांने संसारा रे बारे च गल्लां करां, तां तुहें मेरा विश्वास नीं करदे, पर जे हऊँ तुहांने स्वर्गा रे बारे च गल्लां करूँ तां कियां विश्वास करगे?
“सै जे स्वर्गा ते औआं सै सब्बीं ते महान आ; कने सै जे धरतिया ते औआं, सै धरतिया रा, इस खातर सै धरतिया ने जुड़ी रियां ही गल्लां करां : कने सै जे स्वर्गा ते उतरी रा, सै सब्बीं ते महान आ।
कने तिन्हे बोल्या, क्या ये सैई यीशु निआं, सै जे यूसुफा रा पुत्र आ, तिसरे पिता कने माता जो जे अहें जाणाँ ये? तां सै हुण कियां बोलां, भई हऊँ स्वर्गा ते आईरा?
जीवना री रोटी सै जे स्वर्गा ते उतरी हऊँ आ। जे कोई इसा रोटिया चते खाओ, तां हमेशा जिऊंदा रैहन्गा; कने सै रोटी जे मांह संसारा रे लोकां रे जीवना खातर देणी, सै मेरा शरीर आ।”
इस खातर अपणी कने पूरे झुण्डा री रखवाली कराँ तिसच जे पवित्र आत्मा ते अगुवे बणाईरा, भई तुहें परमेशरा री कलीसिया री रखवाली करो, तिस्सो जे तिने अपणे खून्ना ते मुल्ले लईरा।
पर विश्वासा ते मिलणे औल़ी धार्मिकता रे बारे च, पवित्रशास्त्र ये बोलां, “तू अप्पूँ ते ये मत पुछदा भई स्वर्गा जो किस जाणा?” (यनिके मसीह जो थल्ले लौणे खातर!)