12 यीशुये तिन्हांजो गलाया, “येत्थी औआ कने रोटी खावा।” तिसरे चेलयां चते किसी जो बी ये पुछणे री हिम्मत नीं हुई भई “तू कुण आ?” काँह्भई तिन्हांजो पता लगी गरा था भई सै प्रभु आ।
पर चेले इसा गल्ला जो नीं समझी पाये थे भई सै अपणिया मौती रे बारे च गलाईरां था, कने येई गल्लां तिन्हांते छिपीरी रैईयां भई सै तिन्हांजो जाणी नीं पाओ, कने सै सब जणे इसा गल्ला रे बारे च यीशुये ते पुछणे ते डराँ थे।
यीशु समझी गया भई सै मेरियां गल्लां रा मतलब पुछणा चांये, इस खातर तिने तिन्हांजो गलाया, “हऊँ तुहांजो ये जे गलाया राँ, क्या इस पर वचार करया रायें, ‘थोड़े बगता तक तुहें मिन्जो नीं देखी सकगे, कने, थोड़े बगता बाद तुहां मिन्जो फेरी देखणे लगणा?’
जलपान करने ते बाद यीशुये शमौन पतरसा जो गलाया, “हे यूहन्ना रे पुत्र शमौन, क्या सच्चमुच तू मेरने इन्हांते जादा प्यार कराँ?” पतरसे यीशुये जो जवाव दित्या, “हाँ, प्रभु! तू जाणाँ भई हऊँ तिज्जो प्यार करां।” यीशुये पतरसा जो गलाया, “मेरे चेलयां जो सम्भाल़ सै जे मेमनयां साई ये।”
इतणे च तिसरे चेले आई पुज्जे, कने तिन्हांजो ये देखीने सच्ची जो बौहत हैरानी हुई भई सै इक जनाना ने गल्ल-बात करी रां; पर किन्हिये बी तिसते किछ नीं पुच्छया, भई “तू क्या चाँह यनि किस खातर इसाने गलाईरां?”
सब्बीं लोकां पर नीं पर तिन्हां गवाहां पर तिन्हांजो जे परमेशरे पैहले ते चुणीलरा था, मतलब अहां पर तिने जे तिसने मूईरेयां चते जी उठणे ते बाद खादया-पित्या;