16 यीशुये तिसाजो गलाया, मरियम, सै पिच्छे खौ घुम्मी कने तिसे इब्रानी भाषा च गलाया, “गुरू।”
यीशुये फौरन तिन्हांने गल्ल करदे हुये गलाया, “हौंसला रखा! ये हऊँ आ, मता डरदे!”
तां यीशुये तिसने गलाया, “तू क्या चाँह भई हऊँ तेरे खातर करूँ?” अन्हे तिसने गलाया, “हे गुरू, ये भई हऊँ देखणे लगुं।”
पर प्रभु यीशुये तिसाजो जबाब दित्या, “मार्था! मार्था! तू बौहत सारियां गल्लां खातर फिक्र कराँ इ! कने घबराईं।
कने ताहली जे यीशुये मुड़ीने देख्या भई सै पिच्छे आई कराँ ये तां तिने तिन्हाते पुच्छया, “तुहांजो क्या चाहिन्दा?” तिन्हे तिसजो जबाब दित्या, “गुरू जी, तुहांरा रैहणे रा ठकाणा किति आ?”
नतनएले तिसजो जबाब दित्या, “गुरू, तू परमेशरा रा पुत्र आ, तू इस्राएल रा राजा।”
द्वारपाल तिसरे खातर दरवाजा खोल्ली देआं, कने भेड्डां तिसरी अवाज़ पछयाणां इयां, कने सै अपणियां भेड्डां जो नौं लेईने सद्दां कने बाहरौ लेईजां।
फेरी इतणा बोलीने मार्था ऊत्थीते चलीगी, कने अपणी भैण मरियमा जो कल्ही सद्दीने बोल्या, “गुरू येत्थी हाया, कने तिज्जो सदया राँ।”
तुहें मिन्जो गुरू कने प्रभु, बोलां यें, तुहें ठीक बोलां यें, काँह्भई हऊँ इ तुहांरा गुरू कने प्रभु आ।
थोमे जबाब दित्या, “मेरे प्रभु, हे मेरे परमेशरा!”
सै रात के बगत यीशुये ले आया कने बोल्या, गुरू जी, हऊँ जाणाँ भई तुहें परमेशरा रिया तरफा ते अहांजो सखाणे आईरे, काँह्भई सै चमत्कार जे तुहें दस्सां ए तिस्सो परमेशरा रिया सहायता ते बगैर कोई बी नीं दस्सी सकदा।
यरूशलेम च भेड-फाटका ले इक कुण्ड आ सै जे इब्रानी भाषा च बैतहसदा नौआं ते जाणया जां; तिसरे कनारे पांज्ज बराण्डे बणीरे।
नदिया रे दुज्जे कनारे तां जे सै तिसने मिले तां तिन्हें गलाया, “गुरू जी, तुहें इत्थी किस बगत पुज्जे?”
तिने तकरीवन दोपैहरके तिन्न बजे दर्शणा च साफ-साफ देख्या भई परमेशरा रा इक स्वर्गदूत अन्दरा आया कने गलाया, “कुरनेलियुस!”
कने सै धरतिया पर पईग्या कने प्रभुये री ये अवाज़ सुणी, “शाऊल, तू मिन्जो काँह दखी कराँ?”