फेरी सै सवेरे रे बगत यीशुये जो कैफा रे घरा ते रोम रे राजपाल पिलातुस ले मैहला जो लईगे, पर यहूदी लोकां चते कोई बी राजपाला रे मैहला च जान्दा, तां सै अपवित्र हुई जान्दा कने तिस्सो फसह री रोटी खाणे री अनुमति नीं मिलदी।
पिलातुसे तिस्सो गलाया, तां क्या तू राजा? यीशुये जबाब दित्या, “तू बोलां भई हऊँ राजा। हऊँ इस खातर पैदा हुईने संसारा च आया भई सच्चाईया रे बारे च सखाई सक्कूँ। सै माहणु जे सच्चाईया ने प्यार रक्खां ये सै मेरा बचन सुणां ये।”
इस पर पिलातुसे तिस्सो बोल्या, क्या तू मेरने गलाणा नीं चाहन्दा? क्या तू नीं जाणदा भई मिन्जो तिज्जो छडणे रा बी अधिकार आ कने तिज्जो क्रूसा पर चढ़ाणे रा बी अधिकार आ।
यीशुये तिन्हांजो जबाब दित्या, भई “जे हऊँ अपणी गवाही अप्पूँ देआं, तां बी मेरी गवाही ठीक इ, काँह्भई हऊँ जाणाँ भई हऊँ किति ते आईरा कने किति जो जां? पर तुहें लोक ये नीं जाणदे भई हऊँ किति ते आईरा कने किति जो जां।
तुहें किसी गल्ला च विरोधियां ते मत डरा, काँह्भई येढ़ा करने ते तुहां तिन्हांजो साबित करना भई परमेशरा तिन्हांरा नाश करना कने तुहांजो बचाणा। ये सब परमेशर कराँ।