20 बौहत सारे यहूदी लोकें तिस दोष पत्रा जो पढ़या, काँह्भई तित्थी जे यीशुये जो क्रूसा पर लटकाया था, सै जगह यरूशलेम नगरा ते नेड़े थी, कने ये पत्र यूनानी, लतीनी कने इब्रानी भाषा च लिखिरा था।
तंजे पिलातुसे ये गल्लां सुणियां तां, यीशुये जो पत्थरा रे चबुतरे पर लईग्या तिस पर जे बैट्ठीने न्याय कित्या जां, तिस्सो जे इब्रानी भाषा च गब्बता या पत्थरा रा फर्श बोलां ये, कने सै न्याय करने आसणा पर बैठिग्या।
तां जे सै पौलुसा जो गढ़ां च लईने जायें राँ थे, तां तिने पलटना रे सरदारा ने गलाया, “क्या मिन्जो हुक्म आ भई हऊँ तेरने किछ बोलूं?” तिने गलाया, “क्या तू यूनानी भाषा जाणाँ?
तां जे तिने हुक्म दित्या तां पौलुसे पैड़ियां पर खड़ीने लोकां जो चुप होणे खातर हत्था रा ईशारा कित्या। ताहली जे सै चुप हुईगे तां सै इब्रानी भाषा च बोलणे लगया :
तां जे अहें सारे धरतिया पर पैईगे, तां मैं इब्रानी भाषा च, मिन्जो येढ़ा बोलदे इक अवाज़ सुणी, ‘हे शाऊल, हे शाऊल, तू मिन्जो दुख देणे रिया वजह ने खुद अप्पूँ जोई दुख देई कराँ।’