तिस बगत यीशु अपणे चेलयां जो दसणे लगया, भई “मिन्जो यरूशलेम जाणा चाहिन्दा कने तित्थी यहूदी शास्त्रियां, बजुर्ग यहूदी नेतयां, कने मुखियायाजकां रे जरिये बड़ा दुख सहीने; मारया जाऊँ; फेरी तिज्जे दिन मूईरयां चा ते माह जिऊंदे हुई जाणा।”
फेरी यीशुये गलाया, “ताहली जे हऊँ तुहांजो इ था, तिस वगत मैं तुहांजो गलाया था भई मूसा री व्यवस्था कने भविष्यवक्तयां रियां कतावां च कने भजन संहिता च मेरे बारे च सै जे लिखिरा, सै सारी गल्लां पूरियां हुणियां।”
फसह रे त्योहारा ते पैहले, यीशुये जाणील्या भई, सै बगत नेड़े आ ताहली जे तिस इस संसारा जो छड्डिने पिता परमेशरा लौ चली जाणा। तिने संसारा च सै जे तिसरे अपणे लोक थे कने सै जे तिसने प्यार कराँ थे, तिन्हांने बौहत सारा प्यार जताया।
पर तुहां च येढ़े कितणे लोक ये, सै जे विश्वास नीं करदे।” काँह्भई यीशु पैहले तेई जाणाँ था भई सै जे विश्वास नीं करदे, सै कुण ये; कने मिन्जो पकड़वाणे औल़ा कुण आ?
इस खातर ताहली जे भई मसीहे अपणे शरीरा च दुख सैया, तां तुहें बी हथियारा साई तिसा मनसा जो धारण करा, काँह्भई तिने जे शरीरा च दुख सैईरा, तिने पापां जो त्यागी तरा।