कने मिन्जो अन्यजातियां रे हवाले कित्या जाणा, भई सै मेरा मजाक डवाओ, कने कोड़े मारो, कने मिन्जो क्रूसा पर चढ़ाओ, कने मांह तिज्जे दिन मूईरयां ते जिऊंदा हुई जाणा।”
हऊँ तुहां सब्बीं रे बारे च येढ़ा नीं बोल्या करदा; मिन्जो मेरयां चेलयां रा पता, काँह्भई मैं तुहांजो चुणीलरा, पर ये इस खातर हुईरां भई पवित्रशास्त्रा च सै जे लिखिरा सै पूरा हुई जाओ, तिने जे मित्र हुईने मेरे सौगी रोटी खाद्दि सै मेरा दुश्मण बणीग्या।
पिलातुसे तिन्हांजो गलाया, “तुहें लोक इसजो लईजो कने अपणिया व्यवस्था रे मुतावक इसरा न्याय करा।” यहूदी अगुवेयां तिस्सो जबाब दित्या, “अहांले किसी जो मारने रा कोई अधिकार नींआ।”
फेरी यीशुये गलाया, “ताहली जे तुहें लोक माहणुये रे पुत्रा जो यनि मिन्जो ऊच्चिया ठारी चढ़ांगे, तां जाणगे भई हऊँ सैई आ; कने हऊँ अपणिया तरफा ते किछ नीं करदा, पर तियां जे मेरे पिता परमेशरे मिन्जो सखाईरा, हऊँ तियां इ ये गल्लां बोलां।
मसीह अहांरे खातर शरापित हुणे रे जरिये तिने अहांजो व्यवस्था रे शरापा ते छडवाया, तियां जे पवित्रशास्त्र बोला: “हर कोई सै जे लकड़ा पर टंगाया जां, शापित आ।”