फेरी थोड़ा अग्गे खिसकणे ते बाद सै मुँआं रे भार पैईने, प्राथना करने लगया, “हे मेरे पिता, जे हुई सक्को तां माह पर ये दुख नीं औणे दे, तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर तियां जे तू चाँह तियां इ ओ।”
“हे पिता! सै लोक जे तैं मिन्जो दित्तिरे, मेरी ये इच्छा इ भई तित्थी जे हऊँ आ तित्थी सै बी रौ, काँह्भई सै मेरिया तिसा महिमा जो देक्खी सक्को सै जे तैं मिन्जो दित्ति। काँह्भई संसारा रिया सृष्टिया ते पैहले तू मिन्जो प्यार कराँ था।
यीशुये तिसाजो गलाया, मेरयां पैराँ ने लिपटी ने मिन्जो मत रोक, काँह्भई हऊँ अजें तक पिता ले नीं गईरा, तू मेरे भाईयां लौ जा, कने तिन्हांजो दस हऊँ अपणे परम पिता कने तुहांरे परम पिता, अपणे परमेशर कने तुहांरे परमेशरा ले जाया रां।
सै जे अहांजो विश्वासा रिया तरफा लेई जां कने अहांरे विश्वासा जो सिद्ध करने औल़े यीशुये रिया तरफा देखदे रैं। तिने जे तिसा खुशिया खातर सै जे औणे औल़े दिनां च मिलणे औल़ी थी, बेज्जतिया री परवाह नीं करीने क्रूसा री मौत सही ली, कने परमेशरा रे संघासणा रे सज्जे पासे आदरा रिया जगह जाई बैट्ठया।