मांह तिन्हां च रैहणा कने तू मांह च, भई सै पूरे तरीके ने इक हुईजो, तिसते जे संसारा जो ये पता लगी जो, भई मिन्जो तैंइ भेज्या, कने तुहें तिन्हांने बी तेढ़ा इ प्यार कित्या, तेढ़ा जे तैं माहने कित्या।”
पर ताहली जे अहें सब अपणे खुल्हे चेहरे ने प्रभुये री महिमा रा ध्यान कराँ ये, तां परमेशर अहौं हौल़यां-हौल़यां अपणे स्वरूपा च बधदी हुई महिमा सौगी बदल़ां, ये महिमा प्रभु तेई मिलां इ, सै जे पवित्र आत्मा।
बचार करीने देक्खा, भई परमेशर पिता अहांने केढ़ा प्यार कित्या, भई अहें परमेशरा रे बच्चे बणी सक्को, कने सै सच्चमुच अहें हाये बी ये, इसा वजह ने संसारा रे लोक अहांजो नीं जाणदे, काँह्भई तिन्हें परमेशर पिता जो बी नीं जाणया।
असली प्रेम येआ भई अहें परमेशरा रे हुक्मां रे मुतावक चलिये। तुहें शुरु ते सुणीरा भई परमेशरे हुक्म दित्तिरा भई तुहांजो हमेशा इक्की दूये ने प्रेम करना चाहिन्दा।
सै जे मेरी गल्ल समझणा चाँह सै ध्यान देईने सुणो, भई परमेशरा रा आत्मा कलीसियां ने क्या बोलणा चांह। सै जे जय पाओ, तिस्सो मांह गुप्त मन्ने चते देणा कने तिस्सो इक सफेद पत्थर बी देणा कने तिस पत्थरा पर इक नौं लिखिरा हूणा, तिसजो जे पाणे औल़े ते इलावा होर कोई नीं जाणी पांगा।”