4 तां सै रोटी खांदा उठीग्या, कने अपणा चोल़ा त्वारीत्या कने इक परना अपणे लक्का पर बन्हील्या।
आशीषित ये सै सेवक सै जे मालका रे औन्दे इ तिसजो जागदे कने त्यार हुईरे मिलां ये। हऊँ तुहांजो सच्च बोलां, भई सै बी तिन्हां रिया सेवा खातर अपणी कमर बन्हीने तिन्हाजो रोटी खाणे बठाल़गा, कने नेड़े आईने तिन्हारी सेवा करगा।
पर मन्नया ताहली जे कोई दास खेता ते हल बाही ने या भेड्डां जो चराई ने औआं, तां क्या तिसरा मालक तिसजो गलांगा भई छोड़चा ने आईने रोटी खाणे बैठ?
क्या सै तिन्हांने येढ़ा नीं बोलगा, भई पैहले मेरे खातर रोटी त्यार कर कने तदुआं तक जे हऊँ रज्जीने नीं खाऊं-पीऊं तदुआं तक त्यार हुईने मेरी सेवा कर, इसते बाद तू बी खाई पी लै?
आमतौर पर मालक मेचा पर बैठीने रोटी खायें कने तिसरे सेवक तिसरिया सेवा च रैं, पर मेरने येढ़ा निआं! काँह्भई हऊँ तुहांरे बिच तुहांरे सेवका साई आ।
इस खातर ताहली जे यीशुये तिन्हांरे पैर धोये कने अपणा चोल़ा पैहनीने दोबारा ते अपणिया जगह आईने बैठिग्या, तां तिन्हांने बोल्या, “क्या तुहें समझे भई मैं तुहांरे खातर क्या कित्या?”
काँह्भई अहांरे प्रभु यीशु मसीह रे अनुग्रह जो तुहें जाणाँ ये; भई सै अमीर हुन्दे हुये बी तुहांरे खातर गरीब बणीग्या, ताकि तिसरिया गरीबिया ते तुहें अमीर बणी जो।
सै खुशखबरी जे तुहें शुरु ते सुणी, सै येई भई अहें इक-दूये ने प्यार रखिये।