49 काँह्भई मैं अपणिया खा ते गल्लां नीं कित्ती यां; पर पिता तिने जे मिन्जो भेज्या तिने इ मिन्जो हुक्म दितिरा भई क्या-क्या बोलूं कने क्या-क्या नीं बोलूं?
क्या तुहांजो ये विश्वास निआं भई हऊँ पिता ने सौगी आ कने पिता मेरे सौगी आ? सै जे बचन हऊँ तुहांजो बोलां सै हऊँ अपणे खा ते नीं बोलदा; पर पिता सै जे मेरे सौगी आ हर बगत अपणा काम्म करदा रैयां।
ये गल्लां इस खातर पूरियां हुणियां भई संसारा जो पता लगी जाओ भई हऊँ पिता ने प्यार कराँ। पिता तेढ़ा जे हुक्म मिन्जो दितिरा, हऊँ तेढ़ा ही कराँ। हुण उट्ठा कने येत्थीते चला।”
हूणा ते बाद हऊँ तुहांजो दास नीं बोलदा; काँह्भई दास नीं जाणदा भई तिन्हांरा मालक क्या-क्या करया राँ, पर हऊँ तुहांजो दोस्त बोलां, काँह्भई मैं तुहांजो सारियां गल्लां बातां दस्सी रियां, सै जे मैं अपणे पिता ते सुणी रियां।
काँह्भई मैं तिन्हांजो सैई सन्देश दित्या सै जे तुहें मिन्जो दित्तिरा था, कने सै तिस्सो ग्रहण करीने सच्चीजो ये जाणीगे भई हऊँ तेरे लाते आईरा। कने तिन्हें ये विश्वास कित्या भई तैंई मिन्जो भेज्जिरा।
हऊँ तुहांजो सच्च बोलां, भई अहें सै जे जाणाँ ए सैई बोलां ए, कने अहें सै जे देक्खीरा तिसरी ही गवाही दें, कने सै जे अहें बोलां ए तिस पर तुहें विश्वास नीं करदे।
इस पर यीशुये तिन्हांजो गलाया, “हऊँ तुहांजो सच्चाई दस्सां, भई पुत्र यनि हऊँ खुद अपणे आप किछ मनी करी सकदा, सै सिर्फ तियां कराँ तेढ़ा जे सै पिता परमेशरा जो करदे देक्खां; काँह्भई तिन्हां-तिन्हां कम्मां जो जे सै कराँ तिन्हांजो हऊँ पुत्र बी तियां इ कराँ।
“हऊँ खुद अप्पूँ ते किछ मनी करी सकदा; पर हऊँ सै जे किछ परमेशरा ते सुणां, सिर्फ तिसरे इ मुतावक न्याय कराँ; कने मेरा न्याय सच्चा, काँह्भई हऊँ अपणिया इच्छा ते नीं बल्कि तिसरी इच्छा चाँह तिने जे हऊँ भेज्जिरा।
फेरी यीशुये गलाया, “ताहली जे तुहें लोक माहणुये रे पुत्रा जो यनि मिन्जो ऊच्चिया ठारी चढ़ांगे, तां जाणगे भई हऊँ सैई आ; कने हऊँ अपणिया तरफा ते किछ नीं करदा, पर तियां जे मेरे पिता परमेशरे मिन्जो सखाईरा, हऊँ तियां इ ये गल्लां बोलां।