सै हल्तियें गल्ल करयां इ कराँ था भई इक चमकदे हुये बद्दल़े सै ढक्कीले, कने बद्दल़ा चते अकाशवाणी हुई : भई “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ बड़ा खुश आ: इसरी सुणा।”
कने गलाया, “हे अब्बा, हे पिता, तेरते सब किछ हुई सक्कां। इस दुखा ते मिन्जो बचाई लै तिस्सो जे हऊँ भोगणे औल़ा : तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर सै जे तू चाँह सैई हो।”
यीशुये ताहली जे ये सुणया तां सै बोलां, “इसा बमारिया री वजह मौत नीं; पर ये बमारी परमेशरा री महिमा परगट करने खातर इ भई इसते परमेशरा रे पुत्रा जो महिमा मिलो।”
तिने मसीह यीशुये रे जरिये इस तरिके ने अपणी दया अहां पर दिखाई ताकि औणे औल़े वगता च संसारा रे लोकां देखणा भई तिसरा अनुग्रह कितना महान आ। ये अनुग्रह सब्बीं ते महान आ।
ताहली जे यीशु मसीहे परमेशर पिता ते आदर कने महिमा पाई, तां अहें पवित्र पहाड़ा पर तिस सौगी थे। तिस वगत परमेशरा ते सै जे सब्बीं ते महान आ ये अवाज़ आई, “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ खुश आ।” अहें खुद इसा अवाज़ा जो स्वर्गा ते औन्दे हुये सुणया।