“ताहली जे माहणुये रे पुत्रा यनि मांह वापस अपणिया महिमा च औणा कने सारे स्वर्गदूत मेरे सौगी औणे, तां मांह सब्बी लोकां पर राज करने खातर अपणे राजकीय संघासणा पर बैठणा।
फेरी यीशु अपणे चेलयां ले गया कने तिन्हांते पुच्छया, “क्या तुहें हुण बी अरामा ने सुत्तीरे? देक्खा, सै वगत आई पुज्जीरी, ताहली जे माहणुये रा पुत्र पापियां रे हवाले कित्या जाणा।
फेरी सै तिज्जी बार प्राथना करने गया कने वापस आईने गलाया, “तुहें हुण बी सैईने आराम करी रायें? बस! वगत आई चुक्कीरा! देक्खा माहणुये रा पुत्र यनि हऊँ पापियां रे हात्था च पकड़वाया जाणा।
तिसरे चेले ये गल्लां पैहले नीं समझे थे, पर तंजे यीशुये री महिमा प्रगट हुई तां तिन्हांजो याद आया भई ये गल्लां तिसरे बारे च लिखी रियां थिआं, कने होरीं लोकें तिसने इस तरिके राई बर्ताब कित्या था।
“हुण मेरा जी घबराया राँ। इस खातर हुण हऊँ क्या बोलूं? ‘हे पिता, मिन्जो इस दुखा रिया घड़िया ते बचा?’ काँह्भई हऊँ इस इ वजह ते इस संसारा च आया ताकि दुख सहूँ।
फसह रे त्योहारा ते पैहले, यीशुये जाणील्या भई, सै बगत नेड़े आ ताहली जे तिस इस संसारा जो छड्डिने पिता परमेशरा लौ चली जाणा। तिने संसारा च सै जे तिसरे अपणे लोक थे कने सै जे तिसने प्यार कराँ थे, तिन्हांने बौहत सारा प्यार जताया।
तिने ये बचन पवित्र आत्मा रे बारे च गलाया, तिस्सो जे तिस पर विश्वास करने औल़े पाणे औल़े इ थे; सै आत्मा हल्तियें किसी पर बी उतरी रा नीं था, काँह्भई यीशु हल्तियें अपणिया महिमा च नीं आईरा था।