15 इसरे बजाय तुहांजो ये बोलणा चाहिन्दा, भई “जे प्रभु चाओ तां अहें जिऊंदा रैहन्गे, कने ये या सै काम्म बी करगे।”
औआ, अहें परिपक्व विश्वासी बणिये! जे परमेशर अनुमति देओ तां अहें येई करगे।
पर सै येढ़ा बोलीने तिन्हांते विदा हुआ, “जे परमेशरे चाहया तां हऊँ तुहां ला फेरी औंगा।” तां सै इफिसुस ते जहाजा खोली ने चलीप्या;
कने हऊँ अपणिया हरेक प्राथना च सदा येई विनती कराँ भई परमेशरा रिया इच्छा ते, किसी न किसी तरिके ने मिन्जो आखिर च तुहांले औणे रा मौका मिलो।
काँह्भई हऊँ हुण रस्ते च तुहांजो मिलणा नीं चाहन्दा; पर मिन्जो आशा इ भई जे प्रभु चाओ तां किछ वगत तुहां सौगी बिताई लेंगा।
भई परमेशरा रिया इच्छा रे मुतावक हऊँ खुशिया ने तुहांले आईने तुहां सौगी आराम पाऊँ।
पर प्रभुये चाहया तां माह तुहांले बौहत इ छोड़े औणा, तां फेरी नां सिर्फ तिन्हां घमण्डी लोकां रिया शिक्षा, पर तिन्हां रिया सामर्था जो बी जाणी लेन्गा।
पर हुण तुहें अपणिया योजना रे बारे च घमण्ड कराँ ये; सै सारा घमण्ड बुरा हुआं।