23 काँह्भई सै जे कोई वचना रा सुणने औल़ा ओ कने तिस पर चलने औल़ा नींआ, तां सै तिस माहणुये साई आ सै जे अपणे मुँआं जो शीशे च देक्खां।
सै जे कोई मेरले औआं कने मेरी गल्लां सुणीने तिन्हां पर अमल कराँ, तां हऊँ तुहांजो दस्सां भई सै किस रे बराबर आ।
शास्त्री कने फरीसी तिस पर दोष लगाणे रा मौका पाणे खातर नजर रक्खीरे हुये थे, भई देक्खां ये भई सै विस्राम रे दिन चंगा कराँ कि नीं।
हुण अहांजो शीशे च धुंधला जेआ दिखां, पर तिस बगत अहां आमणे-सामणे देखणा; इस बगत मेरा ज्ञान अधूरा, पर तिस बगत पूरी तरह पछयाणगा, तियां जे परमेशर मिन्जो पूरी तरह जाणाँ।
सै खुद अप्पूँजो त ठीक ढंगा ने देक्खां, पर ताहली जे तित्थी ते चली जां तां इकदम भुल्ली जां भई केढ़ा दिखीराँ था।