12 परमेशर तिसजो आशीष देआं सै जे मुशिबतां च अटल रैयां काँह्भई परीक्षां च खरा उतरने ते बाद तिस अनन्त जीवना रा मुकट पैहनणा, तिस्सो जे परमेशरे अपणे प्यार करने औल़यां जो देणे रा वायदा कित्तिरा।
फेरी राजे यनि मांह अपणे सज्जे पासे औल़यां ने बोलणा, मेरे पिता ते आशीष पाईरे लोको औआ! कने सै राज जे तुहांरे खातर संसारा जो बनाणे ते पैहले त्यार कित्तिरा तिसजो ग्रहण करा।
अहें जाणाँ ये भई परमेशर तिन्हां सारयां लोकां रे खातर अच्छी चीजां ल्यौआं सै जे तिस्सो प्यार कराँ ये; यनिके तिन्हांरे खातर सै जे तिसरिया मर्जिया रे मुतावक तिस्सो जे तिने चुणीरा।
पर तियां जे पवित्रशास्त्रा च लिखिरा, “सै गल्लां जे किन्हिये नीं देखियां कने किन्हिये नीं सुणियां, कने सै जे अदभुत गल्लां किसी माहणुये नीं समझियां, तिन्हौं परमेशरे अपणे प्यार रखणे औल़यां रे खातर त्यार कित्तिरा।”
हरेक पैहलवाण सब प्रकारा रा संयम कराँ; सै त इक मुर्झाणे औल़े मुकटा जो पाणे खातर ये सब किछ कराँ ये, पर अहें त तिस मुकटा खातर कराँ ये सै जे मुर्झान्दां निआं।
कड़ी मेहणत कर ताकि तू अप्पूँजो परमेशरा रिया नज़राँ च ग्रहण लायक माहणुये साई पेश करी सक्को कने येढ़ा काम्म करने औल़े साई बण सै जे अच्छा काम्म कराँ कने अपणे कम्मा रे बारे च शर्मिन्दा नीं हुन्दा, कने सै जे सच्चे सन्देशा जो ठीक ढंगा ने सखां।
हुण जीता रा मुकुट स्वर्गा च मेरे खातर इन्तजार करया राँ, काँह्भई मैं परमेशरा जो खुश कित्तिरा। प्रभु सै जे न्याय ने सारयां लोकां रा न्याय कराँ तिस न्याय रे दिन मिन्जो ये मुकट देणा, मिन्जो इ नीं वल्कि तिन्हां सारयां लोकां जो बी देणा सै जे तिसरे दोवारा औणे रा बेशबरिया ने इन्तजार करया राँये।
विश्वासा रे जरिये अब्राहमे परखे जाणे रे बगता च अपणे पुत्र इसहाका जो बल़िया खातर भेन्ट चढ़ाया। अब्राहमा जोई परमेशरे वायदा कित्या था फेरी बी सै अपणे इकलौते पुत्रा री बल़ि देणे जो त्यार था।
मेरे प्यारे साथी विश्वासियो, ध्याना ने सुणा, क्या परमेशरे तिन्हां लोकां जो नीं चुणीरा, सै जे संसारा रिया नजरां च गरीब ये, ताकि सै विश्वासा च अमीर हुई जो कने तिस राज्जा रे बारस बणो, तिसजो जे परमेशरे अपणयां भगतां जो देणे रा वायदा कित्तीरा?
तिन्हां लोकां जो अहें काफी आदर दें, सै जे धीरजा ने दुख सैहन्दे रैं। तसल्लिया ने सैहणे औल़यां च अय्यूब इक आदर्श आ; तिसरे अनुभवा ने अहें सिक्खां ये भई परमेशरा रिया योजना रा अन्त कियां भलाईया च हुआं, इस खातर भई प्रभु कितना दयालु कने करुणा ने भरीरा।
पर जे तुहें सही काम्म करने पर दुख सैयां ये, तां तुहांजो परमेशरा आशीष देणी, तियां जे यशायाह भविष्यवक्ते लिखिरा तियां करा, “तिन्हांरे डराणे ते मत डरा कने नां घबरावा।”
पर आनन्दित रौआ, काँह्भई जिस तरिके ने मसीहे दुख सैहण कित्या, तियां इ तुहें बी दुख सैया कराँएं, तिसते जे तुहें मसीह यीशुये री महिमा रे प्रगट हुणे पर बौहत आनन्दित हुई सक्को।
तुहांजो थोड़िया देरा रे कष्ट सैहणे ते बाद सारे अनुग्रह देणे औल़ा परमेशर तिने जे तुहांजो मसीह च अपणी युगानुयुगा री महिमा रे खातर सद्दीरा, खुद इ तुहांजो सिद्ध, मजबूत, बलवन्त कने स्थिर करी देंगा।