3 औआ, अहें परिपक्व विश्वासी बणिये! जे परमेशर अनुमति देओ तां अहें येई करगे।
पर सै येढ़ा बोलीने तिन्हांते विदा हुआ, “जे परमेशरे चाहया तां हऊँ तुहां ला फेरी औंगा।” तां सै इफिसुस ते जहाजा खोली ने चलीप्या;
भई परमेशरा रिया इच्छा रे मुतावक हऊँ खुशिया ने तुहांले आईने तुहां सौगी आराम पाऊँ।
काँह्भई हऊँ हुण रस्ते च तुहांजो मिलणा नीं चाहन्दा; पर मिन्जो आशा इ भई जे प्रभु चाओ तां किछ वगत तुहां सौगी बिताई लेंगा।
पर प्रभुये चाहया तां माह तुहांले बौहत इ छोड़े औणा, तां फेरी नां सिर्फ तिन्हां घमण्डी लोकां रिया शिक्षा, पर तिन्हां रिया सामर्था जो बी जाणी लेन्गा।
सै लोक जे अपणे विश्वासा जो छड्डी दें तिन्हांजो भीं ते मन फिराव रिया तरफा कियां ल्याया जाई सक्कां? तिन्हें इक बार परमेशरा री सच्चाई पैहचाणी थी, स्वर्गा ते बरदान पाये थे कने तिन्हें दुज्यां सौगी इकट्ठा पवित्र आत्मा पाया था,
इसरे बजाय तुहांजो ये बोलणा चाहिन्दा, भई “जे प्रभु चाओ तां अहें जिऊंदा रैहन्गे, कने ये या सै काम्म बी करगे।”