कने नासमझां जो सखाणे औल़ा, कने बालकां रा उपदेशक आ; तू निश्चिंत आ भई तू सारा किछ पूरे तरिके ने जाणाँ कने तू जो किछ बोलां सै सच्च आ काँह्भई तेरले व्यवस्था इ।
ताहली जे हऊँ बालक था, तां हऊँ बालकां साई बोलां था, बालका साई सोच्चां था, बालकां साई बाद-विवाद कराँ था। पर ताहली जे सयाणा हुईग्या तां बालकां रियां गल्लां छड्डी तियां।
मेरे साथी विश्वासियो, हऊँ तुहांजो तिसा रितिया ने गल्लां नीं करी सक्कया तियां जे आत्मिक लोकां ने हुआं इयां, पर तियां जे शरीरा रिया इच्छा रे मुतावक चलने औल़यां लोकां ने, कने तिन्हांने सै जे मसीह च छोट्टे बच्चयां साई ये।
सारा पवित्रशास्त्र परमेशरा री प्रेरणा ते रचया गईरा कने सै लोकां जो सच्चाईया री शिक्षा देणे, डांटणे, गल़तियां सुधारने च उपयोगी, कने धार्मिक जीवन जीणे खातर निर्देश देआं।
पर तियां जे नये जम्मीरे बच्चे अपणिया मौआ रे असली दुधा खातर तरसां ये तियां इ तुहांजो बी परमेशरा रे वचना जो सिखणे खातर तरसणा चाहिन्दा, ताकि तिसरे जरिये पूरे तरिके ने छुटकारा पाणे खातर तुहें बधदे जाओ।