हऊँ मसीह सौगी क्रूसा पर चढ़ाया गईरा, हुण हऊँ जिऊंदा निआं, पर मसीह माह च जिऊंदा; कने इस शरीरा च हुण हऊँ सै जिन्दगी जे जी कराँ, सै सिर्फ तिस विश्वासा ने जीवित आ सै जे परमेशरा रे पुत्रा पर आ, तिने जे माहने प्यार कित्या कने खुद अप्पूँजो मेरे खातर अर्पण कित्या।
मसीह अहांरे खातर शरापित हुणे रे जरिये तिने अहांजो व्यवस्था रे शरापा ते छडवाया, तियां जे पवित्रशास्त्र बोला: “हर कोई सै जे लकड़ा पर टंगाया जां, शापित आ।”
ताहली जे ये योजना पूरी करने रा सही वगत औंगा, तां परमेशरा स्वर्ग कने धरतिया री सारियां चिज़ां जो मसीह रे अधीन करना, ताकि मसीह सारियां चीजां रा मुखिया हो।
इसच शक निआं भई अहांरे विश्वासा च महान भेत आ : मसीह सै जे माहणु बणीने आया, पवित्र आत्मे दिखाया भई सै सच्चमुच परमेशरा रा पुत्र था, स्वर्गदूतें तिसजो देख्या, सारी जातियां रे लोकां च तिसरे बारे रा प्रचार हुया, संसारा रे लोकें तिस पर विश्वास कित्या, कने परमेशर तिस्सो स्वर्गा च लेईग्या।