“तुहें इस संसारा रे लोकां खातर लूणा साई ये; पर जे लूणा रा स्वाद बिगड़ी जाओ, तां फेरी इसजो किस तरिके ने इस्तेमाल लायक बणाया जाई सक्कां? फेरी सै किसी कम्मां रा निआं, सिर्फ इसरे भई बाहर सट्टया जाओ कने लोकां रे पैराँ हेठ दल़या जाओ।
लूण खाणे च पाईने खाणे जो स्वादिष्ट बणां, पर जे लूणा रा स्वाद बिगड़ी जाओ, तां तिस्सो तुहें भीं ते इस्तेमाल लायक नीं बणाई सकदे; इक्की दूये सौगी तियां इ शांन्तिया ने रौआ तियां जे लूण खाणे च पाणे ते बाद मिली जां।”
तुहांरे मुँआं ते कोई बुरी गल्ल नीं निकल़णी चाहिन्दी, पर जरूरता रे मुतावक सैई निकल़ो सै जे दुज्यां रिया तरक्किया खातर मददगार हो, ताकि तिसते जे सुणने औल़े रा भला हो।
मसीह रे वचना जो अपणे दिला च पूरे तरिके ने बसणे देआ, कने पूरे ज्ञाना समेत इक्की दुज्जे जो सखावा कने निर्देश देन्दे रौआ, कने अपणे मना च धन्यवाद सौगी परमेशरा खातर भजन, स्तुति कने आत्मा रे गीत गावा।
बल्कि मसीह जो अपणी जिन्दगिया रा प्रभु जाणीने आदर करा। जे कोई तुहांते तुहांरिया आशा रे बारे च पुछो, तां तिस्सो जबाब देणे रे खातर हमेशा त्यार रौआ, पर बिनम्र कने आदरा ने ये करा;