कने हरेक नगरा रे चेलयां रे मना जो मजबूत करदे रहे कने ये उपदेश देआं थे भई विश्वासा च बणीरे रौआ; कने ये बोलां थे, “अहांजो मते दुख सहीने परमेशरा रे राज्जा च जाणे मिलणा।”
तिने अहांले नेड़े आईने पौलुसा रा परना लया, कने अपणे हत्था पैराँ च बन्हीने गलाया, “पवित्र आत्मा ये बोलां भई तिस माहणुये रा जे ये परना, तिस्सो यरूशलेम च यहूदियां इयां इ बन्हणा कने अन्यजातियां रे हत्था च देणा।”
पर पौलुसे जवाब दित्या, “तुहें रोई-रोई ने मेरा दिल काँह तोड़या रायें? हऊँ बी त यीशुये रे नौआं खातर यरूशलेम च नां सिर्फ बंधोणे, पर मरने खातर बी त्यार आ।”
कने इसा वजह ने हऊँ इन्हां गल्लां रा दुख सैया राँ, फेरी बी हऊँ शर्मान्दा निआं, काँह्भई तिस पर जे मैं विश्वास कित्तिरा, हऊँ तिस्सो जाणाँ कने मिन्जो ये निश्चा भई तिने मिन्जो जो किछ दित्तिरा, सै तिसरिया रक्षा करने च तिस दिना तक समर्थी आ।
कने मेरे सताव, मेरे दुखा रे बगता तैं मेरा साथ दित्तिरा। तू त जाणाँ भई अन्ताकिया, इकुनियुम कने लुस्त्रा नगराँ च मिन्जो किस तरिके री यातना दित्ति थी तिन्हौं जे मैं सहील्या, पर प्रभुये मिन्जो तिन्हां सब्बीं ते बचाईल्या।
हऊँ यूहन्ना, तुहांरा साथी विश्वासी आ कने यीशु मसीह रे दुख, कने राज, कने धीरजा च तुहांरे सौगी आ। हऊँ पतमुस नौआं रे टापुये च परमेशरा रे वचना कने यीशुये री गवाही देणे रिया वजह ते कैदी था।