कने ध्यान रखा, येढ़ा नीं ओ भई कोई परमेशरा रे अनुग्रह ते छुटी जाओ, या अविश्वासा री कड़वी जड़ तुहांरे बिच फुटी जो कने अपणे जहरा रे जरिये बौहत सारे लोकां जो दुख देओ कने अशुद्ध बणाये।
ये झूट्ठे शिक्षक लोकां जो बोलां ये: अहें तुहांजो वायदा कराँ ये भई तुहें अजाद हुणे, पर सै खुद बुरे बर्तावा रे गुलाम ये तिस जे तिन्हांजो नाश करी देणा; काँह्भई इक माहणु तिसरा इ दास बणी जां तिसते जे सै हारी जां।
परमेशरे तिन्हां स्वर्गदूतां जो नीं छडया ताहली जे तिन्हें पाप कित्या पर तिन्हांजो नरका च सटीत्या, तित्थी जे तिन्हांजो बेड़ियां ने बन्हीने अन्धकारा च रखीरा ताकि सै न्याय रे दिना तक तित्थी पैईरे रौ।