“सै जे अपणे माता-पिता जो मेरते जादा प्यार कराँ, सै मेरा चेला बणने रे लायक नींये; कने सै जे अपणे बेटे या बेटिया जो मेरते जादा प्यार कराँ, सै मेरा चेला बणने रे लायक निआं;
तां सै कसदियां रे देशा ते निकल़ीने हारान नगरा च बसी गया, तिसरे पिता रिया मौता ते बाद परमेशरे तिस्सो तित्थी ते इस देशा च ल्याईने बसाया तित्थी जे अहें हुण रैयां ये,
विश्वासा रे जरिये इ ताहली जे परमेशरे अब्राहम जो येढ़िया जगह पर जाणे रे खातर सद्दया था, सै जगह जे बाद बिच वारिस रे रुपा च तिसजो मिलणी थी, हलाँकि सै ये जाणदा तक नीं था भई सै कित्ती जाया राँ, फेरी भीं तिने परमेशरा रा हुक्म मन्नया कने सै चली गया।