पर ताहली जे यहूदी पौलुस रे बरोधा च निंध्या करने लगे, तां तिने अपणे कपड़े झाड़ी ने तिन्हांने गलाया, “जे परमेशर तुहांजो सजा देंगा, तां ये तुहांरी अपणी गल़ती हूणी! हऊँ निर्दोष आ। हूणा ते मांह परमेशरा रा वचन सुनाणे जो अन्यजातियां ले जाणा।”
कने रड़ाईने बोल्या “इस्राएल रे लोको, मद्द करा; ये सै माहणु आ, सै जे लोकां रे, कने व्यवस्था रे, कने इसा जगह रे बरोधा च हर जगह सब्बीं लोकां जो सखां, येत्थी तका भई यूनानियां जो बी मन्दरा च ल्याईने तिने इस जगह जो अपवित्र कित्तिरा।”
ताहली जे सै आया, तां सै जे यहूदी अगुवे यरूशलेम ते आईरे थे, तिन्हें तिसरे चऊँ पासयां खड़ीने तिस पर गम्भीर इल्जाम लगाये, तिन्हांरा जे सै सबूत नीं देई सकदे थे।
कने हर यहूदी सभा घर च हऊँ तिन्हांजो ताड़ना देई-देईने यीशुये री निंध्या करवां था, येत्थी तक भई गुस्से रे मारे येढ़ा पागल हुईग्या भई दुज्यां नगराँ च बी जाई-जाईने तिन्हांजो सतां था।
“अहें कांह् बुराई नीं करिये भई तिसते जे भलाई प्रगट हुई जाओ?” तियां जे भई अहांरे बारे च निंध्या करदे हुये किछ लोक अहां पर दोष लगायें, भई अहें येढ़ा बोलां ये। पर येढ़े लोक त सजा रे काबिल हुणे चाहिन्दे।
हलाँकि हऊँ त पैहले मसीह री निंध्या करने औल़ा, विश्वासियां जो सताणे औल़ा, कने निर्दयी माहणु था; तां बी मसीह माह पर दया कित्ती, काँह्भई मैं अनजाणे च कने अविश्वावासा रिया वजह ने ये काम्म कित्ते थे।