पर पौलुसे जवाब दित्या, “तुहें रोई-रोई ने मेरा दिल काँह तोड़या रायें? हऊँ बी त यीशुये रे नौआं खातर यरूशलेम च नां सिर्फ बंधोणे, पर मरने खातर बी त्यार आ।”
सै येढ़ा सुणीने सवेर हुन्दे इ मन्दरा च जाईने उपदेश देणे लगे। तां महायाजक कने तिसरे साथियें आईने महासभा जो कने इस्राएलियां रे सब पुरनियां जो कट्ठा कित्या, कने जेलखान्ने च पैहरेदाराँ जो बोलीने भेज्या भई तिन्हांजो लयावा।
काँह्भई तुहें कैदियां सौगी दुख सैया, कने ताहली जे अधिकारियें तुहांरी सम्पत्ति जफ्त कित्ती थी तिस्सो बी तुहें खुशिया ने सैईल्या। काँह्भई तुहें जाणाँ थे भई तुहें सै सम्पत्ति पाईरी तिस राजे परमेशरे वायदा कित्तिरा, सै जे उत्तम इ कने हमेशा रे खातर इ।
सै जे अहांजो विश्वासा रिया तरफा लेई जां कने अहांरे विश्वासा जो सिद्ध करने औल़े यीशुये रिया तरफा देखदे रैं। तिने जे तिसा खुशिया खातर सै जे औणे औल़े दिनां च मिलणे औल़ी थी, बेज्जतिया री परवाह नीं करीने क्रूसा री मौत सही ली, कने परमेशरा रे संघासणा रे सज्जे पासे आदरा रिया जगह जाई बैट्ठया।